Konie czystej krwi arabskiej uznawane są za jedną z najbardziej znanych i cenionych na świecie ras w typie koni gorącokrwistych, często używaną do krzyżowania z innymi rasami w celu ich uszlachetniania.
Pochodzenie
Rasa ta pojawiła się minimum 2,5 tysiąca lat temu na Półwyspie Arabskim, co czyni z niej najdłużej hodowaną rasę na Ziemi. W kulturze arabskiej jej powstanie związane jest z niezwykłymi legendami.
Według jednej z nich, konie te powstały z południowego wiatru i tchnienia Allacha. Według innej, konie arabskie są potomkami pięciu klaczy należących do proroka Mahometa, które posłuchały jego wezwania i odbiegły od wodopoju.
Choć rzeczywista historia oraz dokładne miejsce pochodzenia tych wyjątkowych koni nie jest tak naprawdę znana pewne jest to, że przez tysiąclecie Beduini poddawali je surowej selekcji dążąc do udoskonalenia rasy, aby żadna inna nie była w stanie z nią konkurować. Traktowali je przy tym jak członków rodzin, obdarzając miłością, przywiązaniem i całkowitym zaufaniem.
Pustynne tereny, wyjątkowo trudne warunki, niedobór pożywienia i wody uczyniły z koni arabskich zwierzęta podziwiane za siłę, dzielność i wytrwałość.
Wygląd i charakter
„Kwintesencja piękna”, „wzorzec piękna konia”, „najpiękniejsze konie świata”- te pojęcia często spotykane są w opisach koni czystej krwi arabskiej.
Przedstawiciele tej rasy są niewielkiego wzrostu (około 149-155 cm w kłębie, wyższy wzrost uznawany jest za wadę rasy) oraz posiadają harmonijną i bardzo proporcjonalną budowę ciała.
Ze względu na inną budowę szkieletu - mniejszej ilości kręgów piersiowych, lędźwiowych oraz żeber (17 kręgów piersiowych, 17 żeber, pięć kręgów lędźwiowych oraz 16 ogonowych, inne rasy posiadają 18 kręgów każdego rodzaju i 18 żeber) - konie arabskie charakteryzuje wysoko osadzony ogon, szeroki i wydłużony zad oraz krotki, mocny grzbiet.
Długa, muskularna szyja o łabędzim kształcie zakończona jest małą głową o wydłużonym (często szczupaczym) profilu z szerokim czołem (na którym u niektórych osobników występuje wybrzuszenie w kształcie tarczy), silenie zaznaczonymi chrapami, zaokrąglonym podbródkiem, płaską górną wargą, a dolną lekko cofniętą.
Uszy koni arabskich są małe i wąskie z koniuszkami skierowanymi ku sobie, a pełne wdzięku oczy duże, wypukłe i ciemno oprawione.
Silne kończyny o wyraźnie zaznaczonych mięśniach i ścięgnach zakończone są mocnymi kopytami o twardym i elastycznym rogu kopytowym.
Całe ciało pokrywa krótka, lśniąca sierść o siwym, gniadym, kasztanowym umaszczeniu.
U koni arabskich często występują niewielkie wady postawy umożliwiające zachowanie zwrotności na nierównościach terenu. Są one jednak uznawane za wadę podczas oceny na pokazach.
Jak wszystkich przedstawicieli ras gorącokrwistych konie arabskie charakteryzuje ogromna wrażliwość i szybka reakcja na bodźce zewnętrzne oraz żywiołowość.
Mimo tego konie arabskie uznawane są za konie o „dobrym charakterze”, przywiązujące się do swojego opiekuna, dobrze współpracujące z człowiekiem oraz utrzymujące dobre relacje z innymi osobnikami w stadzie.
Użytkowanie
Dawniej wyjątkowa zdolność adaptacji do trudnych warunków, jak również wytrzymałość pozwalająca na pokonywanie dużych dystansów i noszenie znacznego ciężaru pomimo delikatnej budowy ciała czyniło z koni arabskich zwierzęta bojowe oraz niezawodnych towarzyszy na pustyniach i półpustyniach.
Obecnie najbardziej znanym sposobem ich użytkowania są pokazy, na których wybierany jest najpiękniejszy przedstawiciel rasy. Niezwykła uroda i urok to jednak nie jedyne zalety tej rasy uznawanej za jedną z najbardziej wszechstronnych.
Odpowiednia budowa ciała, dobrze rozwinięte układy oddechowy i krążenia sprawiają, że wciąż najlepiej odnajdują się one wyścigach oraz odnoszą największe sukcesy na rajdach długodystansowych i w tym kierunku są doskonalone.
Ponadto niektórzy z przedstawicieli tej rasy dobrze sobie radzą w średniej klasie ujeżdżania, skoków przez przeszkody oraz westernie.
W niektórych państwach (np. w Austrii) konie arabskie wykorzystywane są w powożeniu.
Można je również spotkać w szkółkach jeździeckich, chociaż ze względu na swą wrażliwość i impulsywną reakcję na najmniejsze bodźce odradzane są jako wierzchowce dla niedoświadczonych jeźdźców.
Hodowla
Hodowle koni czystej krwi arabskiej zlokalizowane są przede wszystkim na Półwyspie Arabskim oraz w północnej Afryce.
Niezwykłe cechy tej rasy sprawiły, że są znane, cenione oraz hodowane także w Stanach Zjednoczonych, Anglii, Francji, Niemczech oraz w Polsce.
Nasza rodzima stadnina koni czystej krwi arabskiej w Janowie Podlaskim istnieje od XVIII wieku i słynie w świecie z osobników mogących się poszczycić licznymi nagrodami i wyróżnieniami zdobytymi na Narodowych Pokazach Koni Czystej Krwi Arabskiej i Championatach Europy.
