Kuce Connemara pochodzą z regionu Connemara w hrabstwie Galway położonego w zachodniej Irlandii - obszaru o surowym klimacie i skalistym, ubogim w pastwiska krajobrazie.
W znacznym stopniu wpłynęło to na charakterystyczne cechy kuców: wytrzymałość, siłę, zwinność, zdolności adaptacyjne oraz dosyć wysoki poziom odporności na choroby.
Pochodzenie, historia rasy
Istnieją co najmniej trzy teorie wyjaśniające powstanie rasy. Według pierwszej z nich kuce występujące na tych terenach są potomkami koni Celtów.
Druga sugeruje, że przodkami Connemara są konie skandynawskie przywiezione do Irlandii przez Wikingów.
Trzecia, uznawana za irlandzką legendę głosi, że w 1588 roku na mieliznach regionu utknęły galeony hiszpańskiej Armady. Znajdujące się na pokładzie konie andaluzyjskie zostały wypuszczone na wolność, gdzie krzyżowały się z rodzimymi końmi i w konsekwencji zapoczątkowały istnienie nowej rasy.
Wczesne dzieje rasy nie są dokładnie znane. Pewne jest natomiast to, że stulecia naturalnej selekcji ukierunkowanej na przystosowanie się do surowego klimatu Irlandii, a także żwirowatych i pagórkowatych terenów uczyniły z Connemara kuce wytrwałe, zwrotne i skoczne.
W XVIII wieku podjęto działania mające na celu doprowadzenie do zwiększenia siły i wytrzymałości kuców. W tym celu do stad hodowlanych dołączono konie arabskie.
Poza tym Connemara krzyżowano z rasą Hackney i Thoroughbreds. Uznano jednak, że zbyt wiele krzyżówek wywiera negatywny wpływ na irlandzkie kuce.
Z tego względu w 1923 roku powstało Connemara Pony Breeders' Society, którego głównym założeniem było zachowanie typu rasy i praca nad jego doskonaleniem. Trzy lata później założono Księgę stadną.
Od początku swego istnienia Towarzystwo rokrocznie organizuje w sierpniu pokazy kucyków, na których przede wszystkim można kupić lub sprzedać Connemara. Wydarzenie to regularnie gromadzi gości z całego świata oraz około 400 najlepszych przedstawicieli rasy, którzy rywalizują w ponad 20 klasach.
Obecnie przedstawiciele tej rasy hodowani są nie tylko w Irlandii i Wielkiej Brytanii, ale również na kontynencie europejskim, w Afryce Południowej, Ameryce Północnej, Australii i Nowej Zelandii.
Wygląd i charakter
Irlandzkie Towarzystwo Hodowców Kuców Connemara ustaliło oryginalne standardy rasy. Zgodnie z wytycznymi dorosłe osobniki osiągają zazwyczaj od 128 do 148 cm wzrostu i ok. 275 kg wagi.
Głowa powinna być średniej wielkości z lekko wysklepionym profilem, szerokim czołem, wyraźnie zarysowanymi kośćmi policzkowymi i dużą, dobrze wykształconą szczęką. Uszy stosunkowo małe (nie dłuższe niż 11 cm), a oczy duże, szeroko rozstawione.
Szyja powinna być dobrze osadzona, a grzbiet mocny, ale nie nadmiernie rozwinięty. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Stosunkowo krótkie kończyny są silne i mocno umięśnione. Stawy kolanowe i skokowe są wyraźnie zarysowane, a średniej wielkości kopyta twarde i wytrzymałe.
Wśród Connemara występuje różnorodne umaszczenie, np.: gniade, kare, kasztanowate, siwe, palomino i Cremello. Podczas rejestracji nie jest akceptowane umaszczenie pinto.
Rasa Connemara to inteligentne, zrównoważone i godne zaufania kuce. Charakteryzuje je spokojne, łagodne usposobienie. Ponadto są przyjaźnie nastawione do człowieka i chętnie z nim współpracują.
Użytkowanie
Connemara uznawane są za wszechstronną racę kuców. Są popularnymi końmi sportowymi, szczególnie w konkurencjach skoków przez przeszkody i ujeżdżania.
Uczestniczą w pokazach, powożeniu, a także w rajdach długodystansowych. Często wybierane są do rekreacyjnej jazdy konnej i nauki jazdy zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych.
