Kuce Highland to rodzima rasa Szkocji oraz jedna z największych ras kuców górskich i wrzosowiskowych na Wyspach Brytyjskich.
Pochodzenie, historia rasy
Dokładne dzieje kuców Highland nie są dokładnie znane. Nie jest pewne, czy dzikie konie będące przodkami rasy rozprzestrzeniły się na terenach Szkocji po ustąpieniu ostatniego lodowca około 10 000 lat temu, czy też przybyły wraz z prehistorycznymi osadnikami.
Eksperci uważają, że kuce Highland mogą wywodzić się od konia północnoeuropejskiego. Malowidła naścienne w jaskiniach w Lascaux we Francji, których wiek szacuje się na 50 000 lat, przedstawiają konie, które wykazują niezwykłe podobieństwo do Highlanda zarówno pod względem budowy ciała, jak i umaszczenia.
Do tej pory niektórzy przedstawiciele rasy zachowują cechy prymitywne takie jak oznaczenia w postaci pasków na nogach, a większość z nich wciąż ma pręgę przebiegającą wzdłuż kręgosłupa. Może to sugerować starożytne pochodzenie rasy, bowiem kuce Highland nie były poddane selektywnej hodowli.
Istnieją dwa typy kuców Highland- większy Mainland Pony oraz Western Isles Pony, który jest lżejszy i bardziej aktywny ze względu na krzyżówkę z rasą arabską.
Niewiele istnieje wzmianek dotyczących rasy Highland. Pierwsze informacje pochodzą z osiemnastowiecznych relacji z podróży i badań rolniczych.
Ze względu na surowy klimat, trudne warunki i niedostatek pożywienia kuce w tamtych czasach były mniejsze, niż obecnie.
Pomimo niewielkiego wzrostu, niezwykła wytrzymałość, odporność i siła kuców wpływała na ich popularność wśród rolników. Chętnie wykorzystywali kuce do pracy w gospodarstwach, transportu po trudno dostępnym, górzystym terenie, a także podczas działań wojennych. Uważano, że kuce Highland są łatwe w utrzymaniu oraz niezniszczalne.
Większość współczesnych linii krwi kuców Highland można prześledzić od lat 30-tych XIX wieku. Od 1896 roku prowadzone są rejestry hodowlane, a w 1923 roku powstało Highland Pony Society.
Populacja kuców Highland na całym świecie wciąż jest niewielka (5500-6000 osobników), pomimo rosnącej popularności, którą zyskały nie tylko wśród szkockich i brytyjskich hodowców. Rare Breeds Survival Trust uznaje rasę Highland za zagrożoną wyginięciem.
Wygląd i charakter
Kuce Highland osiągają od 132 do 147 cm wzrostu, a wagę w przedziale 450-550 kg.
Ze względu na to, że nie stosuje się wąskich schematów, standardów hodowlanych - na przykład używania "zatwierdzonych" lub "wybranych" ogierów - występuje zmienność pod względem wzrostu, budowy ciała i umaszczenia.
Współczesne kuce są "wynikiem" całej genetycznej przeszłości, a nie rasą stworzoną według jakiejś konkretnej wizji "typu".
Zazwyczaj mają szerokie nozdrza i blisko osadzone oczy. Szyja jest średniej długości szyja, łopatki ustawione skośnie.
Mają zwarte proporcjonalne ciało z głęboką i szeroką klatką piersiową oraz masywnymi kończynami z płaskimi stawami skokowymi i szerokimi kolanami. Dobrze ukształtowane pęciny są skośnie ustawione, a kopyta dobrze ukształtowane, szerokie i ciemne.
Przez stulecia kuce Highland narażane były na zmienne, surowe warunki klimatyczne i środowiskowe Szkocji. W ramach adaptacji sierść zimowa składa się z warstwy mocnej sierści oraz gęstego, miękkiego podszerstka, co umożliwia tej rasie kucyków przetrwanie w każdych warunkach pogodowych. Sierść ta na wiosnę zastępowana jest gładką, delikatniejszą.
Wśród kuców Highland występują różnorodne odcienie umaszczenia gniadego, kasztanowatego, karego, a także siwe i bułane z prymitywnymi oznaczeniami w postaci pręgowania. Kolor sierści źrebiąt wraz z upływem czasu może ulegać stopniowej zmianie.
Highland Pony Society uważa wszelkie białe oznaczenia (poza małą gwiazdką) za niepożądane i potencjalny dowód na brak czystości, krzyżowanie z innymi rasami w przeszłości.
Kuce Higland cechuje łagodne, spokojne usposobienie. Są przyjaźnie nastawione do człowieka, chętnie z nim współpracują. Szybko się uczą, dzięki czemu ich wytrenowanie nie jest trudne.
Użytkowanie
Pierwotnym założeniem hodowli kuców Highland była praca w małych, górskich gospodarstwach Szkocji, przede wszystkim orka oraz przewóz drewna.
Poza tym popularnym zastosowaniem było (a w niektórych miejscach wciąż jest) transportowanie podczas polowań na wzgórzach zwierzyny płowej przymocowanej do specjalnego siodła.
Obecnie kuce Highland w dalszym ciągu wykorzystywane są do prac w terenach górzystych. Jednak najbardziej popularnym zastosowaniem jest rekreacyjna jazda konna, trekking konny oraz skoki przez przeszkody.
