Pochodzenie
Od 1835 roku, głównie we Francji, podjęto działania ukierunkowane na wyhodowanie dzielnego konia, który będzie osiągał sukcesy w wyścigach oraz sporcie jeździeckim.
W tym celu krzyżowano pełnokrwiste konie angielskie i arabskie, dążąc do otrzymania rasy łączącej w sobie najlepsze cechy obu ras wyjściowych.
Konie angloarabskie, aby mogły zostać wpisane do ksiąg hodowlanych powinny mieć co najmniej 25% czystej krwi arabskie, niedopuszczalne są domieszki krwi innych ras.
Wygląd i charakter
Konie angloarabskie określane są, jako lekkie lub średnio masywne konie wierzchowe. Suche kończyny z wyraźnie zarysowanymi stawami, ścięgnami i mięśniami zakończone są małymi, twardymi kopytami.
Lekko ścięty zad jest mocno umięśniony. Kłąb jest wyraźnie zarysowany, grzbiet mocny. Łopatki skośne i długie. Klatka piersiowa głęboka. Szyja jest dobrze zbudowana, głowa sucha, szlachetna jak u konia arabskiego.
Wysokość mierzona w kłębie wynosi 155-162 cm.
Umaszczeniem najczęściej występującym u koni angloarabskich jest: gniade, kasztanowe i siwe.
Jak wszystkie konie gorącokrwiste, również konie angloarabskie są bardzo energiczne, szybkie, zwinne i pełne temperamentu.
Często bywają pobudliwe i trudne w ułożeniu, przez co wymagają doświadczonych i konsekwentnych opiekunów.
Użytkowanie
Konie angloarabskie zyskały uznanie w różnych dziedzinach jeździectwa. Wykazują duży talent do skoków przez przeszkody, a dobrze ukształtowane kończyny czynią z nich idealne konie wyścigowe.
