Jak sama nazwa wskazuje konie małopolskie to rodzima, wywodząca się z Małopolski rasa pochodząca od miejscowych koni chłopskich oraz koników polskich.
Pochodzenie
Konie małopolskie zaliczane są do gorącokrwistych ras półkrwi angloarabskiej i arabskiej.
Ze względu na sporo cech koni prymitywnych, wytrzymałość i odporność na trudne warunki oraz zdolności adaptacyjne konie małopolskie były niezastąpione podczas długich podróży i trwających wojen.
Obecnie cenione są głównie za odporność na choroby, a także długowieczność i płodność.
Rasa konia małopolskiego dzieli się na cztery, w niewielkim stopni różniące się między sobą odmiany regionalne:
- lubelska i kielecka - w tych dwóch odmianach dominuje pełna krew angielska, półkrew arabska, angielska oraz angloarabska. Charakterystycznymi cechami jest szlachetność, suchość tkanek oraz tzw. dobry ruch. Przedstawiciele tych odmian to przede wszystkim lekkie konie robocze, ale dobrze odnajdują się także w sporcie, zaprzęgach i pracy na roli.
- sądecka - przeważa w niej krew ogierów ze szczepów astriacko - węgierskich wprowadzonych do hodowli w XIX wieku (Furioso i Przedświt). Dzięki temu przedstawiciele tej odmiany pełnią funkcje użytkowe. Zarówno w siodle, jak i zaprzęgach.
- dąbrowsko - tarnowska - zdominowana przez arabską krew ogiera Gidrana. Przedstawiciele tej odmiany są uznawani za najbardziej kościste i rosłe konie małopolskie, które bardzo dobrze sprawdzają się podczas pracy na roli oraz wykazujące się niezwykłymi umiejętnościami podczas skoków przez przeszkody.
Co ciekawe po budowie konia i jego umaszczeniu wykwalifikowany znawca rasy małopolskiej jest w stanie stwierdzić przodków konkretnego osobnika.
Wygląd i charakter
Przedstawiciele rasy małopolskiej to konie w typie wierzchowym, charakteryzujące się suchą budową ciała w rodzaju angloarabskim. Wysokość mierzona w kłębie wynosi około 158-165 cm.
Sprawiające wrażenie zbyt lekkich, długie kończyny zakończone są kopytami bez szczotek pęcinowych (włosów w mniejszym lub większym stopniu obrastających końskie kopyta).
Zad jest ścięty, ale mocno umięśniony, klatka piersiowa szeroka i wydatna. Długa szyja zakończona jest niewielką głową o delikatnych rysach w stylu orientalnym z dużymi chrapami i pięknymi, wielkimi oczami.
Umaszczenie koni małopolskich jest różnorodne, ale zdecydowanie przeważa maść gniada z czarną grzywą, ogonem, dolnymi partiami nóg.
Konie małopolskie cechuje żywy temperament, jak również łagodność, inteligencja oraz pracowitość i chęć do współpracy z człowiekiem, dzięki czemu polecane są młodym, początkującym jeźdźcom.
Użytkowanie
Konie małopolskie są cierpliwe, szybko się uczą i reagują na pomoce jeździeckie, dzięki czemu często można je spotkać w ośrodkach i szkółkach jeździeckich.
Ze względu na swą energię i wytrzymałość dobrze radzą sobie w rajdach, skokach przez przeszkody, sporcie oraz w szeroko pojętej rekreacji.
Przedstawiciele tej rasy wykorzystywani są również, jako konie pociągowe, ciągnące bryczki i zaprzęgi.
