Pochodzenie
Tradycja hodowli koni w Westfalii w Niemczech sięga czasów starożytnych. Ukierunkowana była wtedy przede wszystkim na hodowlę koni zaprzęgowych lub do jazdy wierzchem.
Do wybuchu II Wojny Światowej nadreńsko - westfalska hodowla koni zimnokrwistych cieszyła się ogromną popularnością.
Po zakończeniu Wojny zaczęto w niej hodować konie gorącokrwiste, uzyskane w wyniku krzyżówki ras: hanowerskiej, trakeńskiej oraz pełnej krwi angielskiej.
Wygląd i charakter
Przedstawiciele rasy westfalskiej uznawani są za konie lekkiego lub średniociężkiego typu.
Wysokość mierzona w kłębie wynosi od 162-175 cm.
Konie westfalskie charakteryzuje zgrabna, sucha głowa o prostym lub lekko wklęsłym profilu.
Szyja jest długa, klatka piersiowa muskularna, grzbiet długi, kłąb wyraźnie zaznaczony.
Silne kończyny są dobrze zbudowane, umięśnione, zakończone dość dużymi kopytami.
Najczęściej spotykanym umaszczeniem wśród koni tej rasy jest kasztanowe lub gniade z białymi odmianami.
Użytkowanie
Konie westfalskie są znane i cenione w świecie, jako rasa szczególnie przydatna w skokach przez przeszkody i w ujeżdżaniu.
Wiele osobników pochodzących z tej hodowli szczyci się tytułem mistrza świata lub Europy w wymienionych konkurencjach. Ponad to wykorzystywane są podczas parad i pokazów na terytorium Niemiec.
