Dawniej konie Percheron wykorzystywane były jako potężne konie bojowe. Obecnie to lubiane i cenione konie pociągowe oraz wierzchowce do rekreacyjnej jazdy konnej.
Pochodzenie, historia rasy
Konie Percheron to zimnokrwista rasa ciężkich koni pociągowych, pochodząca z z doliny rzeki Huisne w Orne, części dawnej francuskiej prowincji Perche, od której rasa otrzymała swoją nazwę.
Ze względu na to, że Francuzi nie prowadzili regularnych zapisów dotyczących hodowli niewiele jest pewnych informacji dotyczących pochodzenia i dokładnych dziejów rasy.
Istnieje kilka teorii, które je wyjaśniają a jedna z nich głosi, że pierwsze konie Percheron powstały w wyniku krzyżówki koni berberyskich z flamandzkimi "wielkimi końmi" służącymi rycerstwu.
Wielu ekspertów uważa, że największy wpływ na rozwój rasy wywarły ogiery orientalne i andaluzyjskie, jak również klimat i ukształtowanie terenu Perche.
W XVII wieku konie hodowane w Le Perche osiągały 152-163 cm i były mniejsze niż współczesne Percherony. Mimo to uważa się, że były bardzo zwinne i szybkie, a ich zastosowanie było wszechstronne. Wykorzystywane były między innymi do ciągnięcia dyliżansów pocztowych.
W tym czasie rasę Percheron charakteryzowało siwe umaszczenie, które zapewniało lepszą widoczność koni w nocy.
Na początku XIX wieku francuski rząd założył stadninę w Le Pin, w której starano się doskonalić rasę i ukierunkować jej rozwój na hodowlę koni wojennych.
W 1823 roku urodził się ogier o imieniu Jean le Blank, który uznawany jest za założyciela rasy, od którego pochodzą wszystkie współczesne konie Percheron.
Mniej więcej w tym samym okresie do Perche sprowadzano przedstawicieli innych francuskich ras, aby doprowadzić do zwiększenia średniej masy Percherona (wynosiła wtedy 540-640 kg) do 910kg.
W 1839 roku Edward Harris z Moorestown w stanie New Jersey podjął próbę sprowadzenia ośmiu Percheronów do Stanów Zjednoczonych. Niestety podróż przetrwały tylko dwa konie - klacz Joan oraz ogier Dilligence, który uznawany jest za ojca prawie 400 źrebiąt.
Trzy z nich w 1876 roku wpisano do stada założycielskiego w pierwszej amerykańskiej księdze stadnej rasy Percheron.
Pierwsza księga stadna rasy Percheron we Francji powstała dopiero w 1893 roku. Do 1910 roku odnotowano w niej prawie 32 000 przedstawicieli rasy.
W latach 1880-1920 hodowcy eksportowali konie Percheron na cały świat - do Ameryki Północnej i Południowej, Afryki Południowej oraz Australii. Na początku XX wieku Percheron wraz z końmi belgijskimi, Clydesdale i Shire uznawany był za najpopularniejszą rasę pociągową.
Przed rozpoczęciem I Wojny Światowej istniał szlak handlowy koni Percheron pomiędzy Nogent-le-Rotrou, Hawrem a Stanami Zjednoczonymi.
Po wybuchu wojny francuskie Percherony zostały objęte embargo, co uniemożliwiło ich eksport. Poza jednorazową wysyłką 59 koni do USA w kwietniu 1916 roku embargo obowiązywało do momentu zakończenia wojny.
Po zniesieniu embargo Francja nie miała wystarczającej ilości towaru, aby zrealizować wszystkie zamówienia amerykańskich hodowców, bowiem zarówno konie, jak i handlarze oraz pasza wykorzystywano podczas działań wojennych.
Sytuacja ta zapoczątkowała boom hodowlany w Stanach Zjednoczonych, a następnie wysyłkę koni z Ameryki do Francji.
Spokojny i zrównoważony charakter, brak piór ułatwiający pielęgnację, łatwość w poruszaniu się po trudnym terenie powodowało, że sprowadzane z Ameryki Percherony dobrze sprawdzały się do działań podczas wojny.
Wynalezienie ciągnika rolniczego i postępująca mechanizacja sprawiła, że populacja Percheronów znacznie zmalała. Rasa przetrwała najtrudniejszy okres w latach 50-60, prawdopodobnie tylko i wyłącznie dzięki zaangażowaniu rolników.
Pod koniec lat 60 XX wieku, gdy Amerykanie odkryli na nowo przydatność konia pociągowego nastąpił ponowny wzrost populacji.
Obecnie Percherony wykorzystywane są w małych gospodarstwach, gdzie pracują na polach, a tysiące z nich wykorzystuje się do celów rekreacyjnych.
Wygląd i charakter
Wzrost i waga danego konia może się różnić w zależności od kraju z którego pochodzi.
We Francji wysokość mieści się przedziale 155-185 cm a waga waha się między 500-1200 kg.
W Wielkiej Brytanii najniższa dopuszczalna wysokość to 165 cm w przypadku klaczy oraz 168 cm w przypadku ogierów. Waga klaczy wynosi na ogół 820-910 kg a ogierów: 910-1000kg.
Natomiast w Stanach Zjednoczonych wzrost wynosi od 152 do 193 cm, a waga około 1200 kg.
Konie Percheron mają głowę z szerokim czołem, dużymi i wyrazistymi oczami, niewielkimi uszami oraz prostym profilem. Klatka piersiowa jest głęboka i szeroka a tułów długi, ale proporcjonalny. Całe ciało sprawia wrażenie mocnego i muskularnego.
Najczęściej występującym umaszczeniem jest kare lub siwe , które są jedynymi maściami dopuszczanymi do rejestracji we Francji i Wielkiej Brytanii. Amerykański rejestr rasy dopuszcza poza tym konie gniade oraz kasztanowate.
Wiele przedstawicieli rasy Percheron ma białe oznaczenia na głowach i kończynach, ale nadmierna biel uznawana jest podczas rejestracji za niepożądaną. We Francji na szyi Percherona wypala się litery "SP" stanowiące inicjały Société Hippique Percheronne.
Użytkowanie
Dawniej znaczna większość koni Percheron we Francji wykorzystywana była do ciągnięcia powozów lub dyliżansów pocztowych. Zdobyły światową sławę, jako konie zaprzęgowe Paryskiego Towarzystwa Omnibusów.
Ponadto Percheron to najliczniejsza i najbardziej popularna francuska rasa używana do ulepszania innych ras, np.: koni ardeńskich albo hiszpańsko-normatyńskiej krzyżówki konia andaluzyjskiego i Percherona.
Obecnie rasa Percheron w dalszym ciągu jest są szeroko wykorzystywane do pracy pociągowej. Największa populacja rasy znajduje się w paryskim Disneylandzie, w którym ciągną tramwaje po głównej ulicy parku rozrywki.
Poza tym tak jak inne konie ras zimnokrwistych, np: konie ardeńskie, bretońskie lub belgijskie hodowane są na mięso.
W Wielkiej Brytanii wizerunek konia Percheron wykorzystywany jest w reklamach. Poza tym przedstawiciele rasy pracują na roli i w lasach. Uczestniczą w pokazach skoków przez przeszkody lub używane są do jazdy rekreacyjnej. Percherony czystej krwi często biorą udział w ujeżdżaniu.
Na Falklandach, a także w północnej Australii, konie Percheron krzyżowano z lokalnymi klaczami (np.: Criollosami na Falklandach), aby uzyskać konie o większych rozmiarach i wytrzymałości. W Australii wykorzystywane są jako konie policyjne.
Na całym świecie przedstawiciele rasy Percheron uczestniczą w paradach, kuligach. Wykorzystywane są do ciągnięcia powozów w dużych miastach.
Od 1978 r w różnych miastach ( szczególnie w Ameryce Północnej) co roku odbywa się Światowy Kongres Percherona. W lipcu każdego roku we francuskim Haras du Pin organizowana jest krajowa wystawa.
