Pochodzenie, historia rasy
Badania archeologiczne przeprowadzone w latach 70. ubiegłego wieku wykazały, że udomowione kuce Dartmoor występowały na terenach południowo-zachodniej Anglii od 1500 r. p.n.e.
Pierwsze wzmianki dotyczące hodowlanych, znakowanych kuców pochodzą z 1012 roku.
W średniowieczu kuce Dartmoor były powszechnie wykorzystywane do pracy przez rolników i pasterzy, a także do ciągnięcia ciężkich ładunków z kopalń cyny i wapienia. W pierwszej połowie XX wieku strażnicy więzienni w Dartmoor używali kuców do eskortowania więźniów.
Pierwsza próba zdefiniowania i zarejestrowania kuców Dartmoor jako odrębnej rasy miała miejsce w 1898 roku, kiedy to kuce wpisano do księgi stadnej założonej przez Polo Pony Society.
W 1924 roku utworzono towarzystwo hodowlane i otwarto księgę stadną.
Podczas I i II Wojny Światowej populacja kuców znacznie zmalała. Jednak po zakończeniu wojen, lokalni mieszkańcy podjęli działania mające na celu odbudowanie rasy, dzięki czemu w latach 50 XX wieku ich liczba znowu zauważalnie wzrosła.
W 1951 roku Dartmoor został uznany za Park Narodowy, a kucyk został wybrany na jego logo.
Bardzo wytrzymałe kuce przebywają na wrzosowiskach niezależnie od pogody i ubogiej roślinności, żyją na tych terenach półdziko pod nadzorem lokalnych rolników oraz Dartmoor Pony Action Group.
Stanowią jedną z atrakcji dla odwiedzających Park i uznawane są za część dziedzictwa narodowego regionu.
Ich obecność odgrywa istotną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu i utrzymaniu różnorodnych siedlisk.
Kuce Dartmoor pochodzą z Wielkiej Brytanii i tam cieszą się największą popularnością, ale można spotkać je również w innych częściach Europy, a także w Stanach Zjednoczonych, Australii i Nowej Zelandii.
Wygląd i charakter
Zgodnie ze standardami rasy ustalonymi w 1924 roku kuce Dartmoor powinny osiągać wzrost nie większy niż 127 cm. Najczęściej jest to 110-125 cm wysokości w kłębie.
Kuce Dartmoor mają małą głowę z dużymi, szeroko osadzonymi oczami i niewielkimi, czujnymi uszami. Szyja jest wysoko osadzona i silnie umięśniona. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Łopatki dobrze osadzone, skośne. Żebra wyraźnie zarysowane.
Całe ciało jest nieduże, ale masywne i silne. Kończyny są dość długie z mocną, gęstą kością i płasko ustawionym kolanem.
Najczęściej występuje umaszczenie gniade, kasztanowate, kare lub siwe. Białe odmiany uznawane są za niepożądane.
Kuce Dartmoor charakteryzuje spokojny, łagodny temperament. Określane są jako przyjazne, zrównoważone, niezawodne, godne zaufania.
Użytkowanie
Rozmiar i spokojne, przyjazne usposobienie kuców Dartmoor sprawia, że są odpowiednimi wierzchowcami dla dzieci, a w niektórych przypadkach również dla osób dorosłych.
Poza jazdą rekreacyjną wykorzystywane są do powożenia, ujeżdżania, skoków przez przeszkody, a także podczas polowań oraz pokazów.
