Pochodzenie
Konie wielkopolskie to rodzima rasa powstała na skutek krzyżowania miejscowych koni z przedstawicielami ras wschodniopruskich, trakeńskich, pełnej krwi angielskiej oraz arabskiej. W efekcie tych działań powstała rasa koni szlachetnych, charakteryzujących się ogromną wytrzymałością.
Po zakończeniu II Wojny Światowej rozpoczęła się dwukierunkowa hodowla koni. Na północy kraju krzyżowano konie wschodniopruskie i trakeńskie tworząc konie mazurskie. Natomiast w okolicy Poznania ze skrzyżowania dwóch odmian powstał koń poznański.
W drugiej połowie lat 60 po upodobnieniu się do siebie dwóch ras nastąpiło ujednolicenie i ostateczne określenie rasy koni wielkopolskich.
Wygląd i charakter
Konie wielkopolskie zaliczane są do rasy gorącokrwistych o średnich gabarytach. Wysokość mierzona w kłębie wynosi około 160-170 cm.
Suche kończyny są mocne i długie zakończone kopytami pozbawionymi szczotek pęcinowych.
Zad jest mocno umięśniony, ścięty i widocznie zarysowany. Kłąb wyraźnie zaznaczony, a łopatki długie i skośne.
Długa i mocno osadzona szyja zakończona jest głową charakteryzującą się szlachetnym wyglądem. Chrapy są niewielkie, za to oczy duże i piękne.
Umaszczenie koni rasy wielkopolskiej jest różnorodne, choć najczęściej występują osobniki maści kasztanowej oraz gniadej.
Jak wszystkie konie gorącokrwiste przedstawiciele rasy wielkopolskiej są temperamentne, energiczne i żywiołowe. Charakteryzują się wysoką sprawnością fizyczną, zwinnością i skocznością. Jednocześnie są bardzo łagodne, cierpliwe, spokojne.
Użytkowanie
Ze względu na wytrzymałość, pracowitość, stosunkową łatwość w ułożeniu oraz chęć współpracy z człowiekiem konie rasy wielkopolskiej wykorzystywane są w rekreacji i sporcie.
Niezbyt wysokie koszty utrzymania, zdolność adaptacji do trudnych warunków i odporność na niekorzystne warunki środowiska sprawiają, ze konie wielkopolskie często można spotkać w niewielkich przydomowych stajniach, w których wykorzystywane do rajdów, przejażdżek, zaprzęgów oraz w lekkich pracach polowych lub leśnych.
