Clydesdale to jedna z najbardziej znanych ras zimnokrwistych koni pociągowych. Jej nazwa wywodzi się od rzeki Clyde, której najdłuższy odcinek przepływa przez tereny szkockiego hrabstwa Lanarkshire, które uznawane jest za miejsce powstania rasy.
Pochodzenie, historia rasy
Początki istnienia rasy sięgają XVIII wieku, gdy do Szkocji sprowadzono flamandzkie ogiery i skrzyżowano je z klaczami z terenów Lanarkshire.
Za założycieli rasy uznaje się VI Księcia Hamiltona oraz hodowcę Johna Patersona.
Głównym celem hodowli było uzyskanie silnego i wytrzymałego konia, zdolnego do długotrwałego ciągnięcia ciężkich wozów wypełnionych węglem wydobywanych w okolicznych kopalniach.
Konieczność chodzenia całymi dniami po twardych, brukowanych drogach sprawiła, że jedną z najbardziej pożądanych cech u koni Clydesdale były mocne kończyny z dużymi, twardymi i wytrzymałymi kopytami.
Glasgow Exhibition - Światowe Targi, które miały miejsce w 1826 roku, jak również utworzenie w 1877 roku towarzystwa hodowców przyczyniło się do rozpowszechnienia rasy poza granicami kraju.
Najwięcej Clydesdale eksportowano do Stanów Zjednoczonych, Australii i Nowej Zelandii, gdzie wykorzystywano je głównie podczas prac na roli. W XIX wieku wzbogacano rasę o krew Shire.
I Wojna Światowa, w trakcie której konie transportowały ciężkie działa i artylerię, jak również mechanizacja rolnictwa w latach 30 doprowadziły do spadku populacji Clydesdale.
W latach siedemdziesiątych XX wieku organizacja Rare Breeds Survival Trust uznała rasę za bliską zagrożenia wyginięciem. Chociaż od tego czasu liczebność koni Clydesdale nieznacznie wzrosła rasa wciąż bywa wymieniana, jako podatna na wyginięcie.
Wygląd i charakter
Wygląd koni Clydesdale zmieniał się z upływem czasu.
W latach 20 i 30 XX wieku przedstawicieli rasy cechowała zwarta budowa ciała. Były mniejsze niż inne znane rasy zimnokrwiste: konie belgijskie, Percherony lub Shire.
W latach 40 hodowla była ukierunkowana na uzyskanie większych koni, które będą prezentować się imponująco podczas parad oraz pokazów.
Obecnie Clydesdale to duże, masywne, ciężkie konie, które osiągają zazwyczaj od 170 do 180 cm wzrostu i 820 - 1 000 kg wagi.
Przedstawiciele rasy mają szeroką głowę o prostym albo lekko wypukłym profilu. Szyja jest wygięta i mocno umięśniona. Kłąb znajduje się wyżej, niż zad oraz skośne łopatki, co umożliwia zwiększenie możliwości uciągu. Klatka piersiowa jest szeroka i wypukła.
Kończyny są mocne, wytrzymałe, nieco dłuższe niż u innych koni pociągowych. Zakończone są wyjątkowo dużymi kopytami, które w porównaniu, np.: z kopytem konia pełnej krwi angielskiej są cztery raz większe. Pęciny porastają jedwabiste, gęste pióra.
Charakterystyczną cechą dla rasy Cladysdale jest krowia postawa tylnych kończyn, czyli zbliżone do siebie stawy skokowe, co u innych ras uznawane jest za wadę. Ponadto występują duże, białe oznaczenia na kończynach.
Najczęściej spotykanym umaszczeniem jest gniade, kare, skarogniade, kasztanowate lub dereszowate.
Przedstawicieli rasy Clydesdale cechuje zrównoważone, spokojne usposobienie. Są to inteligentne, przyjazne konie, które chętnie współpracują z człowiekiem.
Użytkowanie
Przeznaczeniem rasy Clydesdale była długotrwała, ciężka praca. Konie tej rasy śłużyły ludziom podczas prac na roli i w leśnictwie - podczas orania, transportu narzędzi rolniczych, pni w lesie, wagonów towarowych itd. Ponadto w czasie wojny służyły w artylerii transportując działa i ciągnąc ciężkie wozy.
Obecnie użytkowanie koni Clydesdale jest wszechstronne. Wykorzystywane są do rekreacyjnej jazdy, jak i powożenia. Ich spokojna osobowość oraz łatwość wytrenowania sprawia, że są chętnie używane również w hipoterapii.
W dalszym ciągu pomagają również w pracach rolniczych lub leśnych podczas wyrębu drzew.
Niektórzy hodowcy krzyżują je z końmi czystej krwi, aby uzyskać silne, wytrzymałe konie sportowe.
Uczestniczą w wystawach koni oraz uroczystych paradach, na których często noszą po dwa duże bębny, które w sumie ważą ponad 100 kg oraz jeźdźca.
